De Symmetrische Tonische Nek Reflex (STNR) vormt de brug van buik kruipen naar het op handen en voeten kruipen. Het zorgt ervoor dat de baby tegen de zwaartekracht in, los van de grond kan komen.

De STNR zorgt ervoor dat de armen buigen en de benen strekken bij buiging van het hoofd naar voren. Bij buiging van het hoofd naar achteren, willen de armen strekken en de benen buigen.

Kinderen met een ongeremde STNR zullen nauwelijks kruipen op handen en knieën. Billenschuiven, overslaan van de kruipfase of een berengang (met rechte armen en benen) is hoe zij zich vaak voortbewegen.

Deze reflex speelt mee bij het vermogen om met de ogen scherp te kunnen blijven zien wanneer hij afwisselend van ver weg naar dichtbij en vice versa kijkt.

Een kind met een ongeremde STNR zal vaak een voorovergebogen houding hebben en er wat sloom uit zien als hij loopt. Als hij schrijft of leest aan tafel (hoofd naar voren), dan zal hij steeds dieper buigen tot hij bijna met zijn neus op zijn tafel ligt. Zijn benen zullen dan vaak gestrekt zijn. Tijdens de les, bij het omhoog op het schoolbord kijken en omlaag naar zijn boek of schrift lijkt het of hij voortdurend meer onderuit zakt en van zijn stoel afschuift. Door het onderdrukken van deze reflex wordt de aandacht van de lesstof afgeleid en zal dit kind geregeld met aandachts- en concentratieproblemen te maken hebben.